در جریان اغتشاشات اخیر، دانشگاهها یکی از کانونهای اصلی مورد هدف دشمن قرار داشت که علت آن را باید در چند امر جستوجو کرد:
الف) برنامه ریزی برای بازگشایی دانشگاهها و مدارس
شکست غرب در فتنه ۸۸ که ماهیت سیاسی داشت و ناکامی اغتشاشگران در سالهای ۹۶ و ۹۸ که ماهیت اقتصادی داشت، آنها را به این نتیجه رسانده است که تنها راه دستیابی به اهداف خود را در تمسک به موضوعی اجتماعی بدانند. به همین منظور عفاف و حجاب را به بهانه ایجاد محدودیت برای زنان ایرانی انتخاب و تلاش کردند شورشی زنانه را راه اندازی کنند که هم احساسات عمومی داخل و خارج از کشور را تحریک کنند و هم مهار آن را دشوار سازند. بازگشایی دانشگاهها و مدارس به دلیل حضور مستمر دختران کم سن و سال در خیابان فرصت مناسبی برای اجرای این برنامه را فراروی اغتشاشگران قرار داد و دانشجویان را میدان دار این حرکت ساخت. بهویژه آنکه از اجرای این طرح در جریان حذف ارز ترجیحی ناکام مانده و به دنبال فرصت مناسبی بودند.
ب) کاهش روند رشد علمی کشور
ناخرسندی غرب از پیشرفتهای ایران، حل برخی مشکلات لاینحل، دورزدن تحریم ها، عضویت در شانگهای و حضور عزتمندانه در سازمان ملل، درخشش فرهنگی در برگزاری باشکوه اربعین حسینی، جهانی شدن سرود سلام فرمانده بهویژه حرکت علمی کشور به سمت دانش بنیان کردن تولید سبب شد دشمنان ملت ایران به فکر کندسازی روند رشد علمی کشور با تمرکز بر تعطیلی دانشگاهها نمایند.
ج) نقش پیشرانی دانشگاه در دستیابی به تمدن بزرگ اسلامی
تحلیل غرب از تأثیر تحریمهای اقتصادی کاهش حمایت مردم و عدم حضور در انتخابات ۱۴۰۰ بود که در عمل با توفیق مواجه نشد؛ لذا در تیرماه ۱۴۰۰ پروژهای را طراحی نمودند تا در فرصت مناسب به اجرا درآورند. این پروژه پیچیده در سه سطح با سه هدف متفاوت طراحی شد:
هدف اول) جلوگیری از تشکیل تمدن بزرگ اسلامی
در لایه اول که از ماهیت فرهنگی برخوردار است هدف غرب جلوگیری از تشکیل تمدن بزرگ اسلامی است که راهبرد آن را مخدوشسازی ارزشها، مقابله با احکام الهی و گرفتن عفاف زنان و زدن غیرت مردان و جوانان ایرانی قرار داده و بازیگر آن هم دهه هشتادیها هستند. غربیها بر این باور هستند که اگر بتوانند به بهانه آزادی و فشار جوانان دولت را ناگزیر به تغییر قانون حجاب کنند و هر زن ایرانی بتواند به بهانه اختیاری بودن حجاب خود را برهنه و عریان کند، بخشهای مهمی از اهداف اول و دوم آنها با سرگرم شدن جوانان به مسائل جنسی و آلوده شدن به مسائل غیراخلاقی تأمین خواهد شد. تمرکز بر دانشگاه به عنوان پیشران فرهنگی کشور در این راستا قابل ارزیابی است.
هدف دوم) سرگرمسازی نظام اسلامی به چالشهای درونی
تضعیف انقلاب اسلامی با سرگرمسازی نظام اسلامی به چالشهای درونی و جلوگیری از روند نفوذ و تأثیرگذاری ایران اسلامی بر منطقه است. ماهیت راهبرد این هدف سیاسی بوده و بازیگر اصلی آن جریانهای سیاسی هستند که در قالب تضعیف ارکان نظام، دوقطبیسازی جامعه، کاهش انسجام اجتماعی، زیرسوال بردن کارآمدی نظام، هجمه به نظام ارزشی کشور و آلترناتیوسازی برای نظام اسلامی صورت میگیرد. رقابت بر سر صدور بیانیههای تحریککننده اغتشاشگران در همین راستا قرار دارد.
هدف سوم) جلوگیری از قدرت یابی ایران قوی
در لایه سوم «ایران قوی» در نقطه کانونی هدف قرار گرفته و میخواهند از روند قدرت یابی ایران جلوگیری کنند تا پس از تقابل میان ناتو و روسیه، ایران به یکی از قدرتهای جهان تبدیل نشود؛ لذا تبدیل ایران به ایرانستان هم قدرت ایران و اسلام را محدود ساخته و هم به دغدغه غرب در دستیابی به منافع خویش در ایران بهویژه تأمین انرژی غرب پایان میدهد. چراکه با تجزیه ایران و ایجاد درگیری میان آنها بخشهایی از منافع خود را توسط هر یک از دولتهای هفتگانه ایرانی تأمین کنند. از همین رو، رهبر معظم انقلاب به صراحت به هدف دشمن از اغتشاشات اخیر اشاره کرده و فرمودند: «آنها فقط با جمهوری اسلامی مخالف نیستند، با ایران مخالفند؛ امریکا با ایران قوی مخالف است، با ایران مستقل مخالف است. همه بحث آنها، همه دعوای آنها سر جمهوری اسلامی نیست؛ البتّه با جمهوری اسلامی بشدّت و عمیقاً دشمنند، در این شکّی نیست، امّا بدون جمهوری اسلامی هم با ایرانی که قوی باشد مخالفند، با ایرانی که مستقل باشد مخالفند.»
الگوی کشت محصولات کشاورزی که گفته می شود دستگاه سیاست گذار بخش کشاورزی از قبل از انقلاب به دنبال آن بوده و حتی مجلس در سال 88 آن را به دولت تکلیف کرده بود، سرانجام دیروز رونمایی و طبق گزارش ها به استان ها ابلاغ شد. اگر چه تاکنون نسخه رسمی این سند رسانه ای نشده، اما بررسی ها نشان می دهد که تدوین آن نیازمند اطلاعات همه جانبه ای در زمینه وضعیت عرضه و تقاضای محصولات، نیازهای جامعه از نظر امنیت غذایی، قابلیت های تولید و صادرات، وضعیت دسترسی کمی و کیفی به آب و ... است و احتمالاً همین موارد به اضافه موانع دیگر نظیر لختی و بی انگیزگی دستگاه های اجرایی در برپایی نظام داده ای کارآمد موجب شده تا کار تدوین الگوی کشت بیش از یک دهه به طول بینجامد. با این اوصاف و با فرض حل مسائل یادشده، می بایست اقدام جسورانه دولت در ورود به کشاورزی از این منظر را به فال نیک گرفت. اما به نظر می رسد حداقل سه مانع پیش روی اجرای این طرح ، توجه ویژه دولت و مجلس در این زمینه را می طلبد.
از منظر کلان ماجرا، به نظر می رسد اصلیترین مانع، به تخصیص بودجه برای اجرای این طرح بر می گردد. آن طور که مسئولان وزارت جهاد گفته اند، این طرح برای اجرا در سال زراعی 1402-1401 به 30 تا 40 هزار میلیارد تومان بودجه نیاز خواهد داشت. با در نظر گرفتن کسری بودجه سال های اخیر که تا بیش از 400 هزار میلیارد تومان هم رسیده و نیز ترافیک طرح هایی نظیر نهضت ملی مسکن در دولت جدید، به نظر می رسد شرایط برای تخصیص بودجه به این طرح با دشواری هایی همراه باشد. مگر این که مجلس با درک ضرورت های موجود در این طرح، رای به تغییر اولویت های بودجه ای دهد.
از بحث بودجه که بگذریم، باید به چالش هایی اشاره کرد که ناظر به ساختار تولید کشاورزی در کشور است. به عنوان مثال خرد بودن ساختار تولید، وضعیت نامناسب به کارگیری کشاورزی علمی، منفک بودن تولید با صنایع تبدیلی، می تواند موجب شود تا محصول تولید شده، کیفیت مورد انتظار را نداشته باشد. در این زمینه به نظر می رسد استفاده از ظرفیت ساختارهای تعاونی برای تجمیع تقاضای نهاده ها و خدمات مختلف می تواند زمینه مناسبی را برای تولید محصول کیفی از یک سو و رفع معضل تولید خرد و پراکنده از طرف دیگر فراهم کند. یک بازی برد برد بین کشاورز و سیاست گذار.
اما سومین موضوع که شاید بتوان گفت از یک نگاه، مهم ترین چالش نیز هست، به میزان پذیرش این طرح در میان کشاورزان بر می گردد. منطق اقتصادی حکم میکند که مشوق های تسهیلات و یارانه و ...باید به گونه ای باشند که معیشت کشاورزان با در نظر گرفتن همه ترتیبات اجرای الگوی کشت، بدتر نشود. دو نکته مربوط به دولت در این زمینه قابل اشاره است.
اول این که نحوه قیمت گذاری، خرید و تعاملات مالی دولت با کشاورز در قالب این طرح باید به گونه ای باشد که برای کشاورز صرفه اقتصادی داشته باشد. در این باره می توان مشاهده کرد که چگونه در سال های گذشته قیمت گذاری نامناسب خرید تضمینی گندم به تولید آن آسیب زد.
اما در وهله دوم به نظر می رسد برای بخشی از کشاورزان، پوشش هزینه فرصت کشاورز برای دست کشیدن از یک محصول به محصول هدف گذاری شده ،موضوعی است که در صورت بیتوجهی به آن، می تواند به مانعی جدی بر سر راه الگوی کشت بدل شود. به عنوان مثال کشاورزی که عایدی اش مثلاً از تولید برنج در یک منطقه کم آب تر بیشتر از گندم است، چطور راضی خواهد شد تا کشت خود را به گندم تغییر دهد؟ حل این معادله نیز به چاره اندیشی خاص خود بسته به منطقه یا محصول خاص نیاز خواهد داشت. به این موارد می توان عادت و مهارت به کشت برخی محصولات در نزد برخی کشاورزان را نیز اضافه کرد که تغییر آن، ممکن است با توجه به رویه های سنتی تولید به این سادگی ها نباشد.
ارسال نظرات